Kunt u zich even snel voorstellen aan de mensen die u niet kennen? Welk vak geeft u en wat doet u daarnaast?
‘Ik ben meneer Coenen. Ik geef natuurkunde en ben daarnaast ook wiskunde docent. En ik geef in Havo bovenbouw ook nog NLT.’
Bijvoorbeeld, of wat u daarnaast nog op school zelf doet?
‘Ik ben ook nog vertrouwenspersoon hier op school en ik probeer nieuwe docenten op te leiden op voor het prachtige vak, natuurkunde dus.’
Heeft u een specifiek onderwerp van Natuurkunde wat u het leukst vind? Waarvan u zegt zo van ‘Ja! Dat vind ik nou echt top!’
‘Ja! Verhalen vertellen over elektronica.’
Welke klassen geeft u les? En welk soort klassen zijn het leukst om les aan te geven?
‘Ik geef klas drie tot en met vijf les en de leukste klas vind ik eigenlijk toch wel klas drie.’
En waarom vind u dat dan?
‘Die zijn het moeilijkste, want ze zitten allemaal in de puberteit, hebben nergens zin in en ik moet mijn best doen ze aan de slag te krijgen.’
-lacht- Afgelopen 5 juni heeft u presentaties gegeven over mensenrechten. U heeft de school
uw verhaal verteld. Kan u ons kort vertellen wat u daar heeft gezegd voor de mensen die hier niet bij waren?
‘Daar heb ik verteld dat ik het heel erg belangrijk vind dat je voorzichtig bent met de vrijheid die we in Nederland hebben en dat je ten alle tijden jezelf mag zijn. Of je nou van een vent houdt of een vrouw houdt het maakt allemaal niks uit.’
Als u erop terug kijkt, wat had u veranderd en wat had u hetzelfde gehouden? Want ik neem aan dat er vast wel iets was waarvan u dat ‘ah, dat had ik liever niet willen zeggen’ of ‘dat had ik liever nog willen zeggen’.
‘Ik had veel meer kunnen vertellen over de vrijheid die we in Nederland hebben en ik vind het altijd lastig omdat het ook heel persoonlijk is, je maakt jezelf heel kwetsbaar.’
Vind u het zelf heel moeilijk om over uzelf te vertellen en daarnaast er reacties op te ontvangen?
‘Nou ik ben niet zo bang voor reacties, ook niet zo zeer voor negatieve reacties maar je deelt wel dingen die gewoon heel erg persoonlijk en privé zijn, dat vind ik soms wel moeilijk maar ik vind het wel belangrijk om dat te delen.’
Welke reacties heeft u gekregen en waren dat dan collega’s of leerlingen?
‘Ik heb tot nu toe alleen nog maar positieve reacties gehad. Van leerlingen en collega’s die bij mij hadden gezeten en van mensen die niet hadden verwacht dat het in Indonesië zo gevaarlijk kan zijn. Dat was voor sommige mensen wel een verassing.’
Heeft u het daar vaak over? Over Indonesië, over het daar zijn en krijgt u er vragen over?
‘Ik krijg er niet altijd vragen over omdat het zo persoonlijk is maar er zijn soms wel leerlingen die een bepaalde connectie hebben met Indonesië die daarvoor wel eens naar me toe komen, ja.’
Was dit de eerste keer dat u uw verhaal vertelde? En zo niet, hoe was het toen u het voor de eerste keer deed?
‘Ik heb het wel eens eerder verteld, maar je bent eigenlijk ieder jaar als ik het ga vertellen bloednerveus.’
Omdat het zo persoonlijk is?
‘Ja en het is geen les. Het gaat niet over natuurkunde. Je hebt het over jezelf en niet alle leerlingen zitten er niet altijd op te wachten, maar dat blijkt in praktijk wel mee te vallen. Maar het is gewoon heel persoonlijk.’
Vind u het leuker om les te geven over natuurkunde of was dit ook fijn als afwisseling?
‘Ik vind dat eigenlijk nog leuker, want daar gaat het echt om. Natuurkunde is leuk meegenomen maar ‘wie ben ik’ en ‘wat mag je zijn’ en ‘hoe zit het in elkaar’ dat is eigenlijk nog belangrijker dan alles wat je hier leert.’
Wat vindt u het belangrijkste hier op school, want u zei, als ik het goed begrepen heb, dat sommige dingen belangrijker zijn dan school maar wat zijn die punten dan?
‘Ik vind het allerbelangrijkste dat je je als leerling hier veilig voelt op school en dat je jezelf mag zijn. En dat het ook gezellig mag zijn.’
Wat zou er volgens u kunnen veranderen om dat te bereiken?
‘Ik vind het belangrijk dat we aandacht blijven besteden aan het feit dat het gezellig mag blijven en dat het niet alleen maar gaat om schoolregels. Want als het gezellig is, leer je veel. Als je het naar je zin hebt leer je meer dan wanneer je chagrijnig bent omdat je net 10 seconden te laat bent.’
Ja, dat klopt ja. -lacht- Heeft u nog tips voor mensen die ergens mee zitten, u bent namelijk vertrouwenspersoon en er wordt waarschijnlijk veel verteld.
Dat als er wat is, op tijd, je naar een vertrouwenspersoon toe durft te stappen. Dat moet niet, dat mag wel. Een vertrouwenspersoon betekent ook dat ik niks zomaar doorvertel zonder medeweten van de leerling. Dus als je thuis mishandeld wordt of seksueel misbruikt wordt, ik zeg het maar gewoon, dan heb ik de wettelijke plicht daar wel iets mee te doen, om je daarmee te beschermen. Maar ik doe dat niet zomaar. Anders ben ik geen vertrouwenspersoon. Dus ik ren ook niet zomaar naar een teamleider toe van ‘goh, wat heb ik nou weer heb gehoord….’ Dat deel ik zelfs thuis niet, net zoals bij een huisarts.’
Precies! Nou dankjewel voor uw tijd. Heeft u nog iets om toe te voegen.
Nou ik weet niet zo goed waar het interview over gaat -lacht-.
Het gaat een beetje over leraren in de spotlight zal ik maar zeggen. Heeft u misschien een suggestie voor een collega die wel in de spotlight zou mogen?
Jammer, dat krijgen jullie nog niet te horen! Stay tuned mijn beste medeleerlingen. Misschien vervolgt dit zich nog wel..
Franka Verhage.